میدانم یک روز با تن خسته و خیس سوار بر قطرات باران بر ناودان چشمهایم فرود می ایی و در میان انبوه مژگانم میزبان خواهم بود... و در ان لحظه چشمهایم را برای همیشه می بندم تا دیگر دوریت را حس نکنم،تو میروی و من فقط نگاهت میکنم... تعجب نکن که چرا گریه نمیکنم برای گریستن یک عمر فرصت دارم..
قایقی خواهم ساخت
خواهم انداخت به آب
قایق از تور تهی
و دل از آرزوی مروارید
همچنان خواهم رفت
همچنان خواهم خواند
دور باید شد از این خاک غریب…
بابت تمام حرفایم از خودم تشکر میکنم،از احساستم ممنونم که خود را به من نمایاندند و اینک باید رفت...
بای به جای بهتر رفت...
نمی گویم خواهم رفت،گویم که میروم.
و اینک رفتم...
آیا کسی همسفر ما خواهد شد ؟؟
و اینک این کلبه آتش دوباره خواهد گرفت،آتشی که تمام بنیادش از جا خواهد سوزاند،همانطور که قبلا سوخته است و میسوزد
اما باز خواهم ساخت تو را با بنیادی محکمتر از دیروز و بهتر از امروز،طوری که نسوزاند تورا آتش.اگر آتش امروز و فردایم به یک مفهوم باشد.
بدرود دوستان،از شما به خاطر تمام آه ها و اه هایی که نثارم کردید،به امید آنکه آتش را خاموش کنید اما این آتش خاموش شدنی نیست.
بخاطر دارم آن روزی تک و تنها، پر از نفرت، قسم خوردم که باشم تا ابد تنها و بی احساس... همان لحظه تورا دیدم... دلم لرزید و در قلب پریشانم ندایی گفت: هنوزم در دلت احساس لبریز است!
رنج هایم را به که بگویم ؟؟
دردهایم را کجا فریاد بزنم ؟؟
منی که از تنها ترین تنهای شهر تنها ترم ..!!!
منی که حتی سایه ها به دنبالم نیستند ..!!!
وسعت تنهایی من از حد گذشت...
دیگر هیچ کس به دنیای من راه نخواهد داشت ...
آنچه تمام می شود ... هیچ گاه نبوده است ..!!!
دیگر سراغت را از هیچ کس ...و هیچ چیز نخواهم گرفت ...
باور کن ...باور کن فراموشت می کنم ...!!!
من دلخوشم به همين زندگي به تقديري كه باورش كردم به تكرار اسم تو در كلامم به ياد تو در قلبم چه اهميت دارد گاه اگر دوري از من گاه گرفتار و فارغ از ياد من من دلخوشم به همين زندگي ...
برچسب:,
|
آن ها در بیداریشان به من می گویند"تو و دنیایی که در آن زندگی می کنی چیزی نیستید جز دانه شنی که بر ساحل دریایی بی کرانه افتاده اید.و من در رویایم به آن ها می گویم:"من آن دریای بی کرانه هستم.و همه ی جهان چیزی نیست جز دانه ای شن بر ساحل من."
SEDRIK.1992@yahoo.com
<-PollName->
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت: