زلف بر مده تاندهی بر بادم  

ناز بنیاد مكن تا نكنی بنیادم

شهره شهر مشو تا ننهم سر در كوه

شور شیرین منما تا نكنی فرهادم

می مخور با همه كس تا نخورم خون جگر

سرمكش تا نكشد سربه فلك فریادم

زلف را حلقه مكن تا نكنی در بندم

طره را تاب مده تا ندهی بر بادم

رخ برافروز كه فارغ كنی از برگ گلم

قد برافراز كه از سرو كنی آزادم

یار بیگانه مشو تا نبری از خویشم

غم اغیار مخور تا نكنی نا شادم

شمع هر جمع مشو ورنه بسوزی مارا

یادهرقوم مكن تا نروی از یادم

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: